دل

شب است کلنجار میروم با خودم با دل
قلب
سراغش را بگیرم
نگیرم
بگیرم نزدیک صبح است
دل را زدم ب دریا
ولى....

دل

شب است کلنجار میروم با خودم با دل
قلب
سراغش را بگیرم
نگیرم
بگیرم نزدیک صبح است
دل را زدم ب دریا
ولى....

قبله نما

سمت شیش گوشه
رفتند
تمام پرچم ها
قبله از این بزرگ...

خط نور

زمانى که
سردر خونه ى مجون
نشونى از داغ لیلى هست
روى بالا ترین بیرقش
با خط نور
نوشته شده
اسم علمدار

مادر ندارد

تنها مانده
لشکر ندار
زخمیست
جایى نیست براى بوسه
افتاد
عمامه افتاد
میدید
زینب
اما این چنین در خاک و خون
باور ندارد

حرمله

سه تیر
سه شعبه
سه شاه
یک نامرد
خیر نبینى
رباب بیچاره
سکینه آواره
حلق على پاره

لیلى و مجنون

مجنون
خواست
نساخت
چیزى نمیگوید
دق کرد مجنون

حسین و زینب

میگرفت با خنده
حسین
دست زینب را
نمیدانم
میدید آنروزى را
که
مى بندد
شمر دست زینب را

دردودل

کسى نیست دردولى بکنم
خدا هست
دردودل کردم
شنید
شاید کارى کرد

یادگارى

هرکه زد
شاد کرد دل مادر سادات را
چادرش غرق خون
چشمش باران
حال پریشان
فقط زینب زد
همه خندیدند